Levend verlies - Geluk en verdriet kunnen hand in hand gaan
Naar aanleiding van een podcast over levend verlies, voel ik de drang om weer wat neer te schrijven als een puzzel van gedachten die samenvalt.
Mensen in je omgeving durven er soms niet naar vragen hoe het ‘echt’ met je gaat uit schrik of onwetendheid.
En als het dan toch ter sprake komt, voelen ze vaak de pijn in je verhaal en willen zit dit precies altijd goedmaken door te zalven en goedbedoelde adviezen als ‘ja maar onze kinderen’ of ‘je zou beter naar een psycholoog gaan’… of ‘ het zal misschien wel beteren als ze ouder wordt’ … neen… dat is het net… de zorgen stoppen nooit, het zal niet beteren als in … het valt op te lossen en het gaat over… dat is nu net het levend verlies. Dus wanneer je zulke dingen zegt, maak je het eigenlijk alleen maar erger.
Ik ben jaren naar een therapeut gegaan, volgde reiki, mindfulness, mediteer, doe aan yoga, kan opladen in de natuur … ik heb heel wat handvaten. Ik kan na al die jaren al redelijk ‘goed’ om met die rollercoaster aan emoties… ook al went het nooit echt.
De zorgen die blijven altijd aanwezig, heel ons leven…. op heel veel domeinen zijn de beperkingen voelbaar ( werk, brussen, vrijetijd, financieel, wonen, sociaal...). Zijn we door dat verdriet dan ook altijd ongelukkig, neen… echt niet!
“A certain darkness is needed to see the stars”.
Net omdat we heel goed weten hoe kwetsbaar alles is, zijn we ook dankbaar voor het kleine.
Zonder dualiteit heeft iets en niets geen betekenis. Hoe weet je of je gelukkig bent, als je het ongelukkig zijn niet hebt ervaren. Hoe kan je echt genieten als je geen pijn hebt ervaren… Alles bestaat uit dualiteit : angst-liefde, onzekerheid-zekerheid, verdriet-blijdschap, donker-licht … alles heeft twee kanten. En bij levend verlies is het balanceren tussen geluk en verdriet, precies een eenheid geworden.
Niet gelukkig ‘of’ verdrietig maar gelukkig ‘en’ verdrietig.
Geen ‘of’ maar ‘en’ ….
Geen tegenstellingen, alsof het andere niet goed is.
Het hoort erbij… het is wat het is.
Het enige die we dus kunnen doen is af en toe vertellen wat het met ons doet, zo kunnen anderen begrijpen, zo kunnen anderen even een glimp van onze wereld voelen en net dan ontstaat er begrip/ verbinding. Als wij het niet vertellen, kunnen anderen ook niet begrijpen. Daarom my pink lemonade ( als copingstrategie/zelfbescherming ;)). Als zorgouders niets vertellen, gaan mensen niet steeds vragen naar die onderste laag met gevoelens. En die onderste laag is een groot deel van het zorgverhaal. Mensen zien vaak enkel de bovenste laag ‘het fysieke zorgen.’
Maar er beweegt dus veel onder het wateroppervlak … en het is vaak een leefwereld die mensen niet kennen… vandaar dat ik het precies als mijn taak zie om onze werelden dichter bij elkaar te brengen, door te vertellen, door awareness te creëren, want enkel zo kunnen we aan normverbreding doen, enkel zo kunnen we naar een inclusievere liefdevolle wereld evolueren, waar iedereen telt en mag zijn zoals die is, waar mensen elkaar steunen, begrijpen en helpen waar kunnen.
Liefs
Saar
#spreadtheword
Reactie schrijven
Hans (dinsdag, 29 maart 2022 19:22)
❤️
Lotte (dinsdag, 29 maart 2022 19:35)
Blijf zeker delen!!! Dikke knuffel �
Annelies Gunst (dinsdag, 29 maart 2022 20:04)
mooie post!
Heleen Windels (dinsdag, 29 maart 2022 21:22)
❤️❤️❤️
Moma (dinsdag, 29 maart 2022 21:29)
Blijven mededelen, blijven vertellen en proberen te vertalen wat je voelt.������
Inge (dinsdag, 29 maart 2022 22:16)
�
Charlotte (dinsdag, 29 maart 2022 22:18)
Dankje voor je eerlijk schrijven!
Ook ik werk mee aan een wereld met meer inclusie, in woorden en in daden. �
Luttuymans@live.be (dinsdag, 29 maart 2022 22:18)
Zo mooi geschreven Saar. ❤️
Sandra (dinsdag, 29 maart 2022 22:23)
Wow Saar, bedankt om het zo levendig en correct te verwoorden !
Roelens Heidi (woensdag, 30 maart 2022 06:27)
Dikke knuffel jullie zijn een top gezin.
Sofie Bohez (woensdag, 30 maart 2022 06:51)
Prachtig gezegd, zo voel ik het ook.
❤️❤️❤️
Frauke (woensdag, 30 maart 2022 07:53)
Het kabbelen van vele emoties naast en boven mekaar, met bij momenten een onverwachtse nijdige golf die je even overspoelt.
Zorg goed voor mekaar.
En jullie volledige verhaal horen we heel graag
Kim (woensdag, 30 maart 2022 08:20)
Heel mooi verwoordt xxx
Gaby (woensdag, 30 maart 2022 08:28)
I feel you, weliswaar met een ander levend verlies en weer andere zorgen, maar zorgen.. aaallltijd. Weet dat je niet alleen bent en er heel veel mensen om je heen staan♥️
Charlotte (woensdag, 30 maart 2022 09:52)
Zo zo zo waardevol dit! Bedankt om te doen wat je doet. En prachtig verwoord dan ook nog.
Kelly (woensdag, 30 maart 2022 10:09)
waardevol, zo zou ik jouw woorden hier omschrijven. een houvast voor andere ouders, maar ook awareness voor zij die niet verder dan het wateroppervlak kijken.
Eline (woensdag, 30 maart 2022 12:39)
Respect❤
Jiri (woensdag, 30 maart 2022 14:39)
Ik vind het zo herkenbaar wat je schrijft en zo fijn dat je het schrijft! Ook veel bewondering want dat delen van gevoelens die voor veel andere ouders onbekend zijn is best een zwaar proces. Dus blijf vooral delen!!
Annemie (woensdag, 30 maart 2022 14:54)
Mooi geschreven, leef met jullie mee, weet ook wat het is, heel veel sterkte.
Liefs
Kelly Maertens (woensdag, 30 maart 2022 17:16)
WoW kan me er zo in thuis vinden in je blog , heb zoon met ass die in bijzonder onderwijs zit ook .
Veel courage ❤️