Altijd zal ik eerst zorgmama zijn voor ik Saar kan zijn. Ok… je bent altijd eerst gewoon mama of papa…. Maar kleine kinderen worden groot, slaan hun vleugels uit… staan op eigen benen. Daar vertrouw je op… je voelt het, elke dag laten ze wat meer los… ik kan de vergelijking maken.
Deze corona tijd leert me dat de keuzes als zorgouders weer maar eens beperkter zijn, dat je zorgtaken uitoefent zoals de ouders van kleuters doen + nog wat extra… maar die ouders met kleuters, moeten even door die periode… dit gaat over. Bij een zorgkind is dit niet het geval.
Ik baal ervan dat ik moet inleveren, dat ik niet al mijn taken kan uitvoeren. Dat ik steeds diegene ben die de uitzondering moet zijn tussen mijn collega’s. Dat ik mijn werk niet gewoon kan combineren. Dat ik niets kan plannen …
Maar aan de andere kant wil ik voor haar zorgen of dat Hans voor haar kan zorgen. En haar zo beschermen tegen dat stomme virus. Want ze is zo kwetsbaar en de zorg uit handen geven is al zo moeilijk bij een zorgenkind… nu nog moeilijker wanneer er een dodelijk virus rondgaat.
Ik pieker, mijn hoofd staat niet stil en ik heb last van enorme schuldgevoelens.
Maar om met een positieve noot af te sluiten… dag per dag zeker, we komen er wel uit … we zijn al wat gewoon J
Reactie schrijven
Mieke (woensdag, 29 april 2020 13:10)
�
Heleen (woensdag, 29 april 2020 13:18)
Dikke knuffel Saar ❤️
Voel je niet schuldig, jullie doen het zo goed!
LuckyB (woensdag, 29 april 2020 14:11)
Nog een beetje extra panda power want deze tijden zijn zwaar en heel energie slopend. De onwetendheid en de extra zorg wegen door.
�����
Kaatjeenco (woensdag, 29 april 2020 17:05)
Schuldgevoelens? Over dat je het wel eens zat bent, dat je niet gewoon mama kunt zijn, maar altijd een tandje extra moet bijzetten, dat je eigenlijk heel haard wilt klagen en zeuren maar dan meteen denkt dat iedereen denkt dat je niet heel veel van haar houdt, dat je eigenlijk helemaal geen zorgmama wil zijn.....? Die schuldgevoelens? Ik zie ze bij mijn bff die ook zorgmama is. En ook al vind ik haar kind de allerliefste leukste autist die ik ken en hou ik van haar met heel mijn hart, ik verfoei het dat ze niet bij me kan komen logeren, dat ze altijd weer mega moet wennen als ik haar zie, dat ze niet wil knuffelen, dat ze altijd op de eerste plaats komt, dat ik altijd alert moet zijn als ik bij heb ben, dat ik geen grapjes kan maken, dat...... Pffffffff. Dit is volgens mij goed om te voelen, goed om uit te spreken. Want ons gedrag en onze liefde laten we hier niet door beïnvloeden. We gaan ervoor, jij en mijn bff zeker, als zorgmama zijnde. Maar wat zou het heerlijk zijn als het soms even niet hoefde.... �������
Barbara (woensdag, 29 april 2020 17:15)
Jullie doen alles maar dan ook echt alles wat jullie kunnen voor Kaat en staf. Voel je zeker niet schuldig, kaat heeft geluk met zo’n liefdevolle papa , mama en broer.
Dat deze corona periode maar snel voorbij is, zal jullie ook goeddoen. Dan halen we de uitstap met kaatje ook in! Dikke knuffel xxx
Isabel (donderdag, 30 april 2020 11:24)
Herkenbaar. Op een ander niveau dan, maar ik kan me voorstellen hoe het voor jou/jullie nóg moeilijker moet zijn.
Probeer heel af en toe effe gewoon saar te zijn. Zelfcompassie. Ik ben het ook nog aan het ontdekken.
Courage!
Manon ( manonke5) (donderdag, 04 juni 2020 11:29)
Mooi geschreven Saar! Weet dat je een kanjer bent, ook voel je je soms niet zo. Het nag er zijn�❤️